POP ART W MUZYCE

Z czasem sztuka Pop artu zaczęła przenikać i do muzyki. Wszelcy kompozytorzy, tekściarze, piosenkarze i piosenkarki chcąc odnaleźć coś nowego i innowacyjnego zaczęły zastanawiać się jakby przełożyć tą sztukę do muzyki.

 Pomysłów było wiele. Planowali połączyć wcześniej już znane kierunki muzyczne, do tych które znali, takie jak : jazz, pop, metal itd. Jednak najbardziej trafnym z nich okazało się połączenie starego dobrego ROCK'a z POP'em co w rezultacie utworzyło zupełnie nowy kierunek muzyki zwany Pop Art Music lub Art Rock.

Do najbardziej znanych wykonawców zaliczają się między innymi muzycy tacy jak:



Lorde  



Ella Yelich-O'Connor (ur. 7 listopada 1996 w Auckland) nowozelandzka piosenkarka, znana jako Lorde  W grudniu 2012 roku został wydany jej pierwszy minialbum, zatytułowany The Love Club, który dotarł do drugiego miejsca na liście przebojów w Nowej Zelandii i w Australii. W marcu 2013 roku został wydany pierwszy singiel „Royals”, który uzyskał status podwójnej platynowej płyty w Nowej Zelandii. Utwór notowany był także na 1. miejscu na prestiżowej liście przebojów Billboard Hot 100 w Stanach Zjednoczonych, sprzedając się w pierwszym tygodniu w liczbie 85 tysięcy kopii. Jej debiutancki album, zatytułowany Pure Heroine został wydany 30 września 2013 roku przez wytwórnię Universal. W styczniu 2014 podczas gali rozdania nagród Grammy otrzymała dwie statuetki.
Goldfrapp


Brytyjski duet muzyczny tworzący muzykę elektroniczną, założony w 1999 roku. Formacja składa się z wokalistki Alison Goldfrapp oraz multiinstrumentalisty Willa Gregory'ego.
Björk


Björk Guðmundsdóttir - ( ur. 21 listopada 1965 w Reykjavíku) – islandzka piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, w tym muzyki filmowej, aktorka, producentka muzyczna.

Kate Bush

Kate Bush, właśc. Catherine Bush (ur. 30 lipca 1958 w Sidcup) – angielska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek, producentka muzyczna.

Wnętrza w stylu pop-art

Pop – art to kierunek , który narodził się w Europie pod koniec lat 50tych. Uczynił on ze sztuki zjawisko masowe i wszechobecne, odegrał istotną rolę w kształtowaniu mody, architektury wnętrz i form przemysłowych. Charakteryzuje się żywym, jaskrawym kolorem, geometryczną formą, kontrastem, dowcipem , ironią, specyficznymi motywami dekoracyjnymi inspirowanymi kreskówkami, gwiazdami kina, politykami, landmarkową architekturą.  W projektowaniu przedmiotów, tkanin i dekoracji wykorzystuje się motywy naśladujące styl reklam czy komiksów. Plastik i tworzywa sztuczne to główny materiał, wykorzystywany w projektach i produkcji elementów w duchu stylistyki pop.

Przeciętny Kowalski najczęściej kojarzy pop – art  z postacią  Andiego Warhola i jego dzieł takich jak portret Marylin Monroe, puszka zupy Campbell czy butelka Coca Coli.  Dzisiejszy rynek oferuje nam o wiele więcej , sam kierunek wraca do łask, przez co coraz więcej wnętrz powstaje dzięki inspiracjom w duchu pop art. Urządzenie mieszkania w tym stylu to dobra alternatywa dla osób tęskniących za klimatem różowych lat siedemdziesiątych.

Wnętrza inspirowane popem charakteryzują się mocnymi barwami, sztucznym tworzywem, geometrycznym wzornictwem i odważną formą. Kluczem do stworzenia odpowiedniego klimatu są właściwe proporcje kolorowych elementów wystroju wnętrz w odniesieniu do jasnych barw, które stanowią dla nich idealne tło. Kolory tego stylu to barwy podstawowe o dużej intensywności takie jak żółty, czerwony, niebieski, pomarańczowy i zielony. Wydawałoby się, że aranżacje wnętrz tworzone w oparciu o ten styl to kicz, o który de facto rzeczywiście się ociera, jednak należy pamiętać o tym, że efekt tego kiczu to dzieło zamierzone. Przestrzeń urządzona w takim klimacie charakteryzuje się dynamiką i radością i jest niewątpliwie przeznaczona dla tych bardziej odważnych jej użytkowników.

Andy Warhol

Andy Warhol (ur,6 sierpnia 1928 w Pittsburghu, zm. 22 lutego 1987 w Nowym Jorku) – amerykański artysta, jeden z głównych przedstawicieli pop-artu, znany przede wszystkim z prostych i seryjnych kompozycji o wysokim kontraście kolorystycznym, do których używał techniki serigrafii. Powstałe dzięki tej metodzie sitodruki prezentują produkty konsumpcyjne z przeciętnej amerykańskiej lodówki, tj.: puszki Coca-Coli czy zupy pomidorowej Campbell, oraz przedmioty z życia codziennego, np. maki, banany, pudełka proszku Brillo. Serigrafia umożliwiła Warholowi odtwarzanie wystylizowanych portretów największych gwiazd świata rozrywki, do których należeli: Brigitte Bardot, Marilyn Monroe, Elvis Presley, Jacqueline Kennedy Onassis, Marlon Brando, Elizabeth Taylor. Tworzył także wizerunki innych powszechnie znanych postaci, którymi byli wówczas Mao Zedong, Włodzimierz Lenin czy Joseph Beuys. Andy Warhol traktował wszystko co malował przedmiotowo i bez zbędnych emocji. Proszek Brillo i banknoty dolarów miały dla niego taką samą wartość jak podobizny ludzi mu współczesnych – wszystko to artykuły konsumpcyjne społeczeństwa amerykańskiego, przedmioty pop.

Claes Oldenburg

Claes Oldenburg (ur. 28 stycznia 1929 w Sztokholmie) – urodzony w Szwecji rzeźbiarz amerykański. Odznaczony Narodowym Medalem Sztuki. Zasłynął jako autor oryginalnych prac, tworzonych, np. ze sztucznego futra lub plastiku. Jego najsłynniejsze wystawy to Ulica (na tej wystawie znalazły się m.in. rzeźby przedstawiające śmieci) oraz Sklep.

Tom Wasselmann

Tom Wasselmann (ur. 23 lutego 1931, zm. 17 grudnia 2004) - amerykański malarz nurtu pop-art. Absolwent psychologii na Uniwersytecie w Cincinnati, która nie była jednak jego pasja. Z wiekiem Wesselmann odkrył w sobie powołanie do rysowania i produkowania kreskówek, co owocuje nowojorskim dyplomem Cooper Union School of Art. W swoich rysunku Wesselmann czerpał z kubizmu, rysunków Matisse’a. Swoją pierwszą wystawę Wesselmann zorganizował w nowojorskiej Tanager Gallery w 1960 roku, gdzie zaprezentował Great American Nudes, tematykę tą kontynuował jeszcze w późniejszych swoich dziełach. W tematyce Wesselmanna często powraca postać kobiety, umieszczana w przestrzeni naznaczonej przedmiotami społeczeństwa konsumpcyjnego. Artysta sięgał również po martwą naturę, posługując się przy tym kolażami z czasopism, uzyskując przez to efekt trójwymiaru. W latach 80tych Wesselmann stworzył monografię o swojej pracy, podpisana pseudonimem Slim Stralingworth.

Jan Dobkowski

Jan Dobkowski (ur. 8 czerwca 1942 w Łomży) – polski artysta; zajmuje się malarstwem, rysunkiem, tworzy aranżacje przestrzenne. Studiował w warszawskiej ASP w l.1962-1968 na kierunku malarstwo. Obronił dyplom w pracowni prof. Jana Cybisa. Na czwartym roku studiów zaprzyjaźnił się z Jerzym Zielińskim, z którym dwa lata później, podczas przygotowań do wystawy obu artystów, ogłosił istnienie grupy Neo-Neo-Neo. Artyści wystawiali razem do 1970 roku. Sukces na wystawie w Galerii Wsółczesnej „Secesja-Secesja?” (Warszawa, 1968) zapewnił mu udział w ekspozycji sztuki polskiej w Paryżu – „Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania”. Niedługo potem nowojorskie Muzeum Guggenheima zakupiło obraz Podwójna dziewczyna (1968). Był to pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Rok później artysta stworzył cykl podobnych dzieł – od żywego zielonego tła odcinały się ostro czerwone sylwety postaci – który stał się punktem wyjścia do kolejnych realizacji. Jan Dobkowski był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1972). Otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida (1978) i Nagrodę im. Jana Cybisa za całokształt twórczości (1994). Jest od 3 czerwca 1998 honorowym obywatelem Miasta Łomży.

Roy Lichtenstein

Roy Lichtenstein (ur. 27 października 1923 w Nowym Jorku, zm. 29 września 1997 w Nowym Jorku) – amerykański malarz, grafik, rzeźbiarz.

Roy Lichtenstein w latach 30. chodził do nowojorskich klubów jazzowych i szkicował portrety muzyków. Był zafascynowany Charliem Parkerem, Johnem Coltrane'em, Milesem Davisem i sam próbował grać na saksofonie. Malarstwo studiował w latach 40. na Ohio State University. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1951 r. w Nowym Jorku. Początkowo malował w stylu abstrakcyjnego ekspresjonizmu, który triumfował wówczas w amerykańskiej sztuce.

Popartowski przełom nastąpił na początku lat 60. Wtedy zaczął malować popularne postaci z kreskówek Disneya. Pierwszy jego popartowski obraz Look Mickey powstał w 1961 r.

Wkrótce jego inspiracją stały się komiksy, reklamy i motywy z malarstwa innych artystów. Pierwsze komiksowe obrazy zaczął wystawiać w nowojorskiej Castelli Gallery, która promowała twórców popartu. W 1965 r. reprezentował USA na Biennale w Wenecji. W drugiej połowie lat 60. zaczął tworzyć obrazy cyklu Brushstrokes parodiujące ekspresyjny abstrakcjonizm. W latach 70. i 80. malował abstrakcyjne cykle Mirrrors. W 1979 r. został członkiem American Academy and Institute of Arts and Letters.

W 1994 r. zaprojektował gigantyczne murale dla nowojorskiej stacji metra Times Square przy 42 Ulicy (zainstalowane w 2002 r.).

Peter Thomas Blake

Peter Thomas Blake (ur. 25 czerwca 1932 w Dartford) – brytyjski malarz pop-artu; znany m.in. z projektu okładki do płyty zespołu The Beatles zatytułowanej Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.W 1956 r. otrzymał nagrodę fundacji Loverhulme. W 1962 r. zorganizował pierwszą indywidualną wystawę w Londynie. Jego twórczość opierała się na zestawach kolaży i przedmiotów połączonych z tradycyjnym malarstwem. W 1975 r. wraz z Grahamem Ovendenem założył Bractwo Ruralistów. Razem z innymi członkami Bractwa Davidem Inshawem i Grahamem Ovendenem projektował m.in. okładki do dzieł Szekspira.

Jasper Johns

Jasper Johns, Jr. (ur. 15 maja 1930 w Auguście) – amerykański malarz, prekursor pop-artu i minimal art. Odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności i Narodowym Medalem Sztuki.

             

                                             

                                            

Czym jest Pop Art

Pop art, popart (z ang. popular art = sztuka popularna) – prąd artystyczny w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Termin pop-art został po raz pierwszy użyty przez angielskiego krytyka sztuki Lawrence’a Allowaya w „Przeglądzie Architektonicznym” („Architectural Digest”) z 1952 roku do opisania tych obrazów, które ilustrowały powojenny konsumpcjonizm i czerpały z dóbr materializmu.

Pop-art charakteryzuje się zaskakującą różnorodnością technik, tematyki (np. puszki konserw, kanapki, butelki coca-coli), prostotą i świadomym lekceważeniem tradycji rzemiosła w sztuce. Obrazom towarzyszą często efekty świetlne i dźwiękowe, stosuje się też technikę collage’u. Czasem artyści pop-artu organizują happeningi ukazujące powstawanie lub niszczenie dzieła.

Założeniem pop-artu było rozpowszechnianie dzieł za pomocą środków masowego przekazu. Pop-art, wywodzący się częściowo z dadaizmu, narodził się w latach 1950-1960 niezależnie w Anglii i USA, we Francji, z uwagi na swój związek z codziennością, był nazywany nowym realizmem.